Bir saatlik dost
Hizli bir calisma temposunun ardindan saatin bes oldugunu kat nobetini
devretmeye gelen hemsire arkadaslar sayesinde fark etmistik.
Yogun bir servisti calistigim servis cocuk servisleri hastanelerin en
yogun ve gurultulu olan servisleridir. Artik gunun yogunlugu gecmis
servis sessiz bir hal almisti aksam tedavilerini henuz bitirmis ofiste cay icmeye
gitme telasindaydim. Cunku gunun ilk cayini icme firsati yakaladim
diye kendi kendime dusunuyordum. Kep dagilmis sac bas karismis yorgun
bitkin bir haldeydim tedavi odasindan ciktigimda aynada kendimi
taniyamadim ofise geldigimde hemsire odasinin telefonu caliyordu.
Oturdugum yerden buyuk bir guclukle ayaga kalktim ve telefona gittim karsidaki ses acilde
trafik yaralilarinin oldugunu iclerinde cocuklarinda bulundugunu damar
bulamadiklarindan dolayi acile yardima gelmemi soyluyordu. Tum
yorgunlugumu unutmus hizla acil servisine yonelmistim ki diger telefonda
nobetci hekimin icapci beyin cerrahi hekimiyle gelip gelmeme konusundaki
tartismasini duydum. Nobetci hekimin sesi ortaligi cinlatiyordu:
- Ne yapalim? Birakalim olsun mu bu insanlar? Gelmek zorundasiniz!
- Gittiginiz davet beni ilgilendirmez! Nobet degistirseydiniz cok onemli bir davetti madem.
- Siz Hipokrat yemini etmediniz mi ?
Konusma boyle surup giderken gelen asansore binerek kosarak acil servisine
gittim. Her yer kan revan icinde aglayan kosusturan yakinini bulmaya
calisan bir yigin insan vardi bu kalabalikta saglikli bir is nasil
yapilirdi bilmiyordum ama her kez elinden geleni birilerine bakma
gayretini gosteriyordu. Acil serviste yatak kalmamis sedyelere insanlar
yatirilip ilk mudahale yapilincaya kadar bekletiliyor yetersiz kalan personel
yerine hastalari yukari sevk edilen servise aileleri cikartiyordu. Onca
kazazede icinde basinda kimsesi olmayan ama durumu da oldukca agir 15-17
yas arasi bir genc vardi gerekli mudahalesi yapilmis fakat sevk edildigi
beyin cerrahi hekimi henuz gorev yerine gelmedigi icin orada bekletiliyordu.
Kendime ait serum ve tedavileri uyguladiktan sonra o cocugun basina giderek
ilgilenmeye calistim suuru yerindeydi konustuklarimi anliyor fakat cevap
veremiyordu.
Hayatinin son anlarini yasadigini goruyor ve yalniz oldugu icin
korkunc derecede uzuluyordum onu orada yalniz birakamiyordum . Zaten ben
onunla ilgilenirken acil servis bosalmis tum hastalar gerekli
servislere dagitilmisti. Genc iyice kotu olmustu ellerimi simsiki tutuyordu
birakma dercesine gozlerinden yaslar suzuldukce kendimi bende tutamaz
hale gelmistim egildim yanaklarindan optum
"- Birakmayacagim seni sakin ol uzulme sakin." diyordum hic tanimadigim
daha once hic gormedigim bu insana anlatilmaz bir yakinlik hissediyor
sanki onun acisinin aynisini cekiyordum. Cok aci cekiyordu hem
yalnizligindan hem de gecirmis oldugu beyin travmasindan ne kadar sure daha onunla
kaldigimi hatirlamiyorum o artik aramizda degildi bu dunyayi terk etmisti
ve ben gelmeyen doktoru sucluyor icimden lanetler yagdiriyordum .
Derken beyin cerrahi hekimi gelmisti. Hastanin daha dogrusu ex (olmus) olmus
gencin uzerindeki carsafi almami soyledi.
Carsafi kaldirdigimda doktorun hic bir sey soyleme firsati
olmadan yere dustugunu gordum .Ne oldugunu anlamaya calisiyordum yemekli bir
davetten gelmisti acaba cok mu sarhostu ya da kalp krizimi geciriyordu
diye dusunurken diger hekim arkadaslari olaya mudahale etmislerdi bile.
Olen o gencecik insanin babasiydi bu doktor ve kendi evladinin
tedavisi icin cok gec kalmisti ne yazik ki. kotu gunde oglunun acisiyla felc
gecirmis ve gorevine yeniden donememisti. Seni yeniden andim KEREM ruhun
sad olsun hayattaki bir saatlik dost bana yillardir yasattigin tecrubeyle
dost kalan dost.
Salı Haz. 09, 2009 10:41 am