siyah bir yıldızım qökyüzünde
iLk bakışta görünmem arayınca da buLamaz kimse beni
SiyahLıqım okadar koyu okadar güçLüki;
yakLaşanLar yavaş yavaş matLaşır,yakLaştıkcada sönerLer
aslında ben geceLeri üstünüze çöken karanlığın kendisiyim
ßazen yetinmem
Ay oLur kapatırım güneşinizi beş on dakikalıqınada olsa
hiç uyumam
aydınLık sandıqınızda biLe varım ben
Güneş doqduqunda ;
kendi menfaatinden başka bir şey düşünmeyen;
yobazlığa dibine kadar batmış,
ya da kibir denilen hasta duyguyla boyanmış,
sahtekar yüzlerini birtek aynada kendilerine gösteren
ahlak muhakemesini sadece ağızlarıyla yapan
ve en zevklisi
düşündüğünü sanıp kendini kandıran
örümcek kafaLarda sürdürürüm karanLıqımı
Gerçekte
Güneş sadece pencereye doğar
yani bu zavallılar izin vermezLer en büyük düşmanıma
Kafataslarından girip düşüncelerine doğsun diye
dünya yokken de vardım,dünya kalmadığında da olacağım
Tek değişen benim karanLığımın güçlenmesidir günden güne
Ve öyLe birqün gelecek ki
Doğacak güneş bile içinde beni hissedecek önce
sonra bir anda kararıp kurtaracak
insanların düzgün kalanlarını umud etmekten....
Ve çocukları;
yatmadan önce " bana güneşi anLatsana"
diyecek babalarına
Şairler;"bana güneşin resmini çizebilir misin?
Anlatabilir misin dünyaya aydınlığı?" diye seslenecek
ışığın rengini hatırlatmaya çalışan çaresiz ressamlara.....