İnsanlar görüyorum.Hepsinde farklı gözler.Çogunun rengi aynı olsada hepsinde farklı bakıyor.Bazılarında gençligin verdiği heyecanla dolu bakışlar var.İşte onlar daha hayattaki basamakların başındalar.Yha cocuklar? Onlar daha basamaklarda yoklar bile.Çoğu etrafa gülücükler saçıyor.Bazıları da gözlerinden akan yaşları siliyor.Ama biliyorum şimi ne kadar ağlarsalar ağlasınlar sustuklarında yine gözlerinin için ışıl ışıl parıldayacak.Hayattan bihaber,sadece istediklerini yaptırtabilmek için ağlıyorlar.Üzülüyorum...Çünkü gün gelecek bu yüzden ağlamayı özleyecekler.İlerde kalplerinden yaş akacak.Ama o zaman kimse göremeyecek,bilemeyecek...Herkes inanacak oynanan mutluluk oyunlarına.Hem de herkes...Yha yanımda oturan memur amca?O nasıl bakıyor ki?Kaçırıyor gözlerini benden,herkesten...Korkuyor galiba yha da küskün insanlara.Büyük ihtimalle beyninde üç kuruşu ay başına yetirebilmek var.Belki bi de küçük kızın istediği ayakkabının fiyatı...Peki karşıdakie gözlerini bile açamayan yaşlı dede?Sadece bir saniyeliğine baktı.Sora tekrar örtüldü göz kapakları.Yorgundu.Sanırım hayatın yükü çok ağırdı ve o da bunu taşımak zorunda kalmıştı,bitkin düşmüştü.Zor yıllar getirmişti hayat ona.Aslnda burdaki en hüzünlü bakışlar ona aitti çünkü görmüş geçirmiş cinslerdendi.Ben bunları bir saniyede bile anlayabildim de bilemedim hiç ben nasıl bakıyorum diye.Gözlerimdeki ışıltıdan eser kalmamıştı galiba.Şu dedeninkiler gibi kapanıyor göz kapaklarım.Örtülüyor...Ama ben hala çocuk değil miydim? Korkuyorum yha büyümekten noldu şimdi,büyüdüm mü ben?Keşke şimdi salıncaktan düştüğüm günlere gidebilsem.KEŞKE GİTSEM DE BACALARIM KANASA KALBİMİN YERİNDE.Ve keşke annem elimden tutup kaldırabilse.Sonra sarıp yaralarımı uyutsa beni.Başucumdan ayrılmasa,beklese.Uyandığımda unutmuş olsam kanayan diz kapaklarımı.Sonra acımasa canım.Ve keşke,keşke....
Perş. Mayıs 21, 2009 10:58 pm
