Önce büyük büyük düşündüm;
Sonra büyük büyük yaşadım.
Ne varsa onlar aldı.
Şimdi bana küçük bir ölüm kaldı.
Özdemir Asaf
Ölümle arkadaş oldu yüreğim ,, Sızladı mı için ?
Böyle severken sen bana kuru bir Veda sundun...
Çektin ve qittin
Küçük yüreğim dayanmadı buna...
Her an/her dkk/her saat başı
Ölümü bekledi bedenim...
Son kezdi bu haykırış...
Son olcaktı bu kaçış...
Gitmekle kalmak değildi artık
Ters köşeydi tüm heceler/cümleler . . .
Bugün çağırdım ÖLÜM/ü ,,
Alsın canımıda yoksulluktan kurtarsın bedenimi...
Gelmeyeceksin biliyorum
Ne ölüme ne dirime...
Yine de Sessizce söylüyorum...
Ben bu RUHUMdaki Tek varlığımı Seviyorum
Sevemediğini bile bile.
Senli ölümlere qidiyorum..!