MasaLLarLa doLu biR hayaT .

Hayatın içinde kendine ait gizli bir oda olabileceğini senden öğrendim. İçinde masal kitaplarının olduğu odada, kitaplar kimsenin bilmediği okumadığı masallar anlatıyordu. Kocaman oda dolusu bize ait masallar…
içinde sen ve ben olan sonu mutlu biten masallar…
bize yardım eden periler,
engel olan devler,
kötülük yapan büyücüler gibi…
bir masal odası… kimseye anlatılması yasak olan ikimize ait içimizdeki yer…

Yağmur yağıyordu…
İlk kez sen ve ben yağmurun altındaydık. Herkes bir yerlere saklanmış, arabalar gelip geçiyordu. İlk beraber ıslanışımızdı…
Ben biraz üşüyordum. Ama ona rağmen saatlerce seninle orada, yolun ortasında oturabilirdim. Yağmur yüzüme çarpıyor, ara ara sertleşen rüzgarda saçlarım savruluyordu. En sonunda bir yere girdik. Üstümüzden, saçlarımızdan su damlıyordu. Yüzüme gelen darmadağın olmuş saçlarımı kenara çekip gözüme baktın. Gülümsüyordun. Ben etrafla ilgileniyormuş gibi davranırken senin bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum. Hele o gümlümseyişin, gözümün içine bakışın.. tüm bedenim soğuktan titrerken bir anda sıcak bir kazana atıldım… ilk kez yağmur görmüş gibi şaşkın, mutlu ve umursamazdım…
Ben ilk defa böylesine aşık oldum, bağlandım, sevdim… Hem de çok sevdim…
Ucu bucağı olmayan kocaamaaannn bir çölde kafanıza yıldırım düşmesi kadar komik gelmişti başta… Aşık olmak… Ama aşık olmak anladım ki çaresiz bir şeydi.
Neden derseniz_?? Birini seviyorsanız, onsuz yapamazsanız vee ya bir gün o sizsiz yapabilirse?? Bu çaresizlikten başka ne olabilir??
Ama her şeye rağmen bu kadar çok sevip bağlandım…

~~SéNi SéViYoRuM~~

saoL..!