Kafamın içinde binlerce şizofrenik düşünce varken...
-Şşşt..! suS..!!
Hiçbirşey bu kadar kolay değil!insan zorlanıyor gerçekten...zorlu bir kara bu...hiç olmadığı kadar zor...
Aşk;susup kalmakmıdır yoksa bağırmakmıdır boğazın yırtılırcasına?..kusmakmıdır tüm gereksiz duyguları etrafa...?onun için mi midesi bulanır insanın durduk yere?..yoksa bu kadarı da fazla mıdır şizfren bir beyne?...
Bir hayat nasıl değişebilir ki bir anda?herşey bu kadar kolay olabilir mi?madem böyle birşey aşk...insan niye aşık olur ki?nasıl gzleri kapalı ölüme gidebilir ki?daha parmağını kesip kanını bile akıtamazken...nasıl yüreğinden akan damlalara katlanabilir ki?...niye bunlar?...
Bir insana güvenmek bu kadar mı zor?yada inanmak?
-Doğru söylemek bu kadar zorken birisine inanmak neden kolay olsun ki??
Peki...hayat bütün zor sınavlarını uygularken tüm aşıklara niye herşeyi pamuk ipliğine bağlar ki?niye herşeyi bu kadar zorlaştırır ki?minicik yüreklerin bu kadar güçlü olmadığı belli...nasıl böyle saçma olabilir ki herşey?
<;<;Birşey sevmeye değerse ölmeye de değer mi??>;>;
Veya...Başkalarının acısı tek zamana yüklemek doğru mu?insanların acısı bitmiyor ki !!
Herşeye rağmen bu saçma hayatı yaşamaya değer mi ?